Porady

Definicje
FWK to skrót oznaczający: folie wstępnego krycia. Są to folie stosowane jako uszczelnienie pokryć leżących na łatach o niskiej paroprzepuszczalności wymagające wentylowania przestrzeni między tymi foliami a termoizolacją (według techniki dachu wentylowanego). W dachu, w którym są zastosowane muszą być skonstruowane dwie szczeliny wentylacyjne – jedna pod pokryciem i nad FWK a druga pod FWK (rys.3). Folie tego typu są również nazywane : foliami paroprzepuszczalnymi lub dachowymi.
W tej grupie elastycznych wyrobów wodoszczelnych rozróżnia się :
- FWK paroprzepuszczalne – mają paroprzepuszczalność dochodzącą do 40 g/m² na dobę co odpowiada Sd ≤ 1 m ; są to popularne folie zbrojone (przykład Lenko ML 110, 140) lub wzmacniane tkaniną (przykład Lenko MSL 98). Układ materiałowy z takimi foliami pokazuje rys.1 – jest to układ dachu wentylowanego z pokryciem wentylowanym.
- FWK paroszczelne – są to produkty o bardzo niskiej paroprzepuszczalności porównywalnej do paraizolacji typu opóźniacze pary (Sd ≥ 20 m) – przeważnie są to produkty przeznaczone do stosowania pod blachy układane w systemie pokrycia niewentylowanego (przykład produktu Lenko MLA 135). Do tej grupy należy również zaliczyć membrany bitumiczne stosowane jako warstwy wstępne w dachach pochyłych. Układ materiałowy z takimi produktami pokazuje rys.2 - jest to układ dachu wentylowanego z pokryciem niewentylowanym. FWK paroszczelne mogą być również stosowane w układzie z rys.1.

Gdzie stosuje się FWK
FWK są powszechnie stosowane w dwóch rodzajach konstrukcji :
- w dachach o poddaszu nieużytkowym, w którym przestrzeń nad ocieplonym stropem jest wentylowana (rys.1 i 2) ;
- w nieocieplanych dachach budynków magazynowych, przemysłowych itp ,czyli wszędzie tam, gdzie funkcje i proste w kształtach dachy nie wymagają stosowania MWK (o wysokiej paroprzepuszczalności) a jednocześnie ważne są dwie cechy : wysoka wytrzymałość i niskie koszty materiału.

 

W dachach o poddaszu mieszkalnym termoizolacja ułożona między belkami musi być zdystansowana od FWK (rys.3), ponieważ folie tego typu nie mogą przekazać pary wodnej napływającej z wnętrza budynku. Dlatego termoizolacja musi być wentylowana powietrzem przepływającym nad nią i pod FWK w szczelinie posiadającej wlot i wylot.
Podstawowym warunkiem prawidłowego działania takiego dachu jest wykonanie dwóch szczelin : górnej utworzonej przez kontrłatę i dolnej utworzonej przez materiał dystansujący (rys.3). Obie szczeliny muszą być drożne na całej swojej długości i muszą mieć sprawnie działający wlot i wylot dla powietrza atmosferycznego.

 

Jak się okazuje w praktyce, spełnienie tych warunków w dachach o poddaszu mieszkalnym jest niełatwe. Można tak budować dachy tylko wtedy, gdy mają bardzo prosty kształt – są jedno lub dwuspadowe bez lukarn. Natomiast wykonanie dachu o skomplikowanym kształcie (popularnych w Polsce) z dwoma szczelinami wentylacyjnymi jest bardzo trudne lub wręcz niemożliwe.
Na rys.4 pokazane są podstawowe rozwiązania gwarantujące prawidłowe działanie dwóch szczelin wentylacyjnych. Trudności ich wykonania w dachach o złożonych kształtach wynikają z konieczności zrealizowania wlotu w koszach i wylotu na narożach oraz uzyskania drożności szczeliny w miejscach wokół kominów i okien dachowych.
Trudności te są większe (kosze) lub mniejsze (naroża) i można je stopniować. Najtrudniej jest wykonać te fragmenty dachu gdzie zbudowanie i wlotu i wylotu jest utrudnione (I strefa trudności na rys.5).

 

Pełniejszy opis takich konstrukcji zawierają artykuły w tym samym dziale dotyczące poszczególnych fragmentów dachu : komina, kalenicy kosza i okapu. Artykuły te noszą odpowiednie nazwy : „Komin w dachu z FWK” , „Kosz w dachu z FWK”, „Okap w dachu z FWK”, „Okno dachowe w dachu z FWK”