Funkcje warstw paroszczelnych (paroizolacji).
W dostępnej literaturze, o zastosowaniu paroizolacji w konstrukcji dachu decyduje charakter pomieszczeń jakie znajdują się pod nim. Zakłada się, że jeżeli pomieszczenia te są suche (o ciśnieniu cząstkowym pary wodnej poniżej 12 hPa [1]) to paroizolacji można nie stosować.
Podręcznikowy podział na pomieszczenia suche i mokre zależny jest od ich przeznaczenia i wykorzystania (łazienki, kuchnie, pralnie itp.). W tym podziale wielkością klasyfikującą jest ciśnienie cząstkowe pary wodnej. Czym jest wyższe tym pomieszczenia są bardziej wilgotne. Jednak nie tylko przeznaczenie i funkcja pomieszczeń decydują o wielkości panującego w nim zawilgocenia.
W praktyce w większości dachów i stropodachów układane są różne warstwy paroszczelne bez względu na sposób wykorzystania pomieszczeń. W wielu wypadkach o ich ułożeniu decydują zapobiegliwi projektanci kierujący się swoim doświadczeniem zawodowym. Wiadomo bowiem, że budynki stawiane w mokrych technologiach (a takich jest w Polsce większość) wysychają przez wiele lat, a w ciągu pierwszego roku wilgoci technologicznej jest wyjątkowo dużo. Warto również przypomnieć, że polski klimat jest mokry i zmienny, co sprzyja powstawaniu skroplin w przegrodach budowlanych. Z tych dwóch powodów dachy i stropodachy w nowo wybudowanych budynkach są szczególnie zagrożone wysokim zawilgoceniem (powstaniem, skroplin).
Jednak nie wszyscy zdają sobie sprawę z tego, że ochronne działanie warstw paroszczelnych polega na ich dwufunkcyjności ; nie tylko blokują dostęp pary wodnej do przegród budowlanych, ale jednocześnie stanowią zabezpieczenie przed powstawaniem przewiewów.
Przewiewem nazywa się zjawisko polegające na niekontrolowanym przepływie ciepłego powietrza z wnętrza budynku do atmosfery przez szpary w przegrodach budowlanych. Przepływ ten jest spowodowany różnicą ciśnienia wywołaną różnicą temperatur międzyośrodkami rozdzielonymi przegrodą.
Jest to groźne zjawisko, powodujące duże straty energetyczne, ponieważ przez szczeliny stale przepływa powietrze od wewnątrz na zewnątrz przenosząc ciepło i parę wodną. Szczeliny bardzo szybko schładzają się i para wodna zawarta w przepływającym przez nie powietrzu skrapla się na ich powierzchni. Gdy różnice temperatur są duże, skroplina powstaje po obu stronach przewiewanej przegrody tworząc zacieki we wnętrzu, a nawisy lodowe na zewnątrz tam gdzie ma ujście szczelina. Głównie na pograniczu ścian i dachów, bo tam na połączeniu różnych materiałów najczęściej występują szpary i pustki.  
Tak więc przewiewy wywołują oprócz strat ciepła zawilgocenie konstrukcji dachu lub ściany i to stale w tych samych miejscach
Wynika z tego, że istnieją dwa powody dla których warunkiem koniecznym prawidłowego funkcjonowania paroizolacji jest jej szczelne połączenie z wszystkimi elementami z jakimi się styka (ze ścianami, kominami, oknami dachowymi itd). Pierwszym powodem jest specyfika działania pary wodnej, która jest stale przenoszona do góry przez ciepłe powietrze i doskonale penetruje wszelkie pęknięcia, szpary i nieciągłości również w warstwie paroszczelnej. Drugim zaś powodem jest zagrożenie powstawania w dachach i ścianach przewiewów. 
Teoretycznie, szczelność ograniczającą przewiewy na połączeniu mury – dach, można uzyskać dzięki odpowiedniemu ułożeniu jednej z dwóch warstw : membrany wstępnego krycia albo paroizolacji. Przewiewo-szczelne ułożenie warstwy wstępnego krycia jest bardzo trudne,a czasami wręcz niemożliwe. Wynika to ze skomplikowanych kształtów elementów wymagających uszczelnienia (okna dachowego, kominów i połączeń belek więźby z murem). Natomiast wykonanie szczelnych połączeń paroizolacji z murami od środka poddasza, jest dużo prostsze i dlatego jest najczęściej wybieraną metodą uzyskiwania przewiewo-szczelności (wiatro-szczelności) dachów.
Funkcje określają własności materiałów
Jeżeli paroizolacje mają stanowić szczelną dla pary i powietrza warstwę, to powinny być elastyczne i mocne. Między innymi dlatego, że w wielu dachach na tej warstwie opiera się termoizolacja. Duża różnorodność konstrukcji przegród budowlanych (dachów, ścian i stropów) stwarza zapotrzebowanie na wiele odmian paroizolacji.
Z tych powodów Marma Polskie Folie produkuje kilka rodzajów zbrojonych paroizolacji. Ich budowa jest wielowarstwowa. Warstwą blokującą (opóźniającą) przepływ pary wodnej jest folia polietylenowa (PE) wzmocniona siatką lub tkaniną polipropylenową (PP). W niektórych wersjach folia jest dodatkowo „uszczelniana” warstwą napylonego aluminium co powoduje, że paroizolacja jest dodatkowo odblaskowa. Produkowane są również odmiany z włókniną antykondensacyjną, która oprócz funkcji wchłaniania wilgoci spełnia rolę dodatkowego wzmocnienia. Pochłanianie wilgoci polega na chwilowym magazynowaniu skroplin i wilgoci sorpcyjnej w czasie schłodzenia termoizolacji. Wilgoć ta odparowuje gdy temperatury się podwyższą.
Paroizolacje z Marma Polskie Folie
Nazwa paro-izolacji
Gramatura
g / m²
Ilość warstw
Opis
LENKO MSL 98
98
2
Folia PE + tkanina PP
LENKO ML 90
90
2
Folia PE + siatka PP
LENKO ML 90 AL
90
3
Folia PE + siatka PP + aluminium
LENKO ML 110
110
2
Folia PE + siatka PP
LENKO ML 110 AL
110
3
Folia PE + siatka PP + aluminium
LENKO ML 140 AL
140
3
Folia PE + siatka PP + aluminium
LENKO MLA 135
135
4
Folia PP + tkanina PP + folia PP + włóknina PP
 
Oprócz wymienionych w tabeli produktów, Marma Polskie Folie oferuje zwykłe paroizolacje polietylenowe o grubości 0,15 mm i 0,20 mm oraz regulator pary o nazwie Vapour Regulator. Regulatory pary są odmianą paroizolacji przepuszczającą w niewielkim stopniu parę wodną, po to, aby zapobiec nadmiernemu zawilgoceniu płyt gipsowo-kartonowych oraz zwiększyć wysychanie dachu w stronę poddasza. 
 
Krzysztof Patoka Marma Polskie Folie                                           
 [1] Płoński W, Pogorzelski J.A. „ Fizyka budowli” Arkady , Warszawa 1979 r
 

Wszystkie prawa zastrzeżone
Copyright Marma Polskie Folie 2024
zobacz także: marma.com.pl milleniumhall.pl lenko.com.pl |      Prywatność