Wysokoparoprzepuszczalne membrany wstępnego krycia (MWK) osłaniają termoizolację i konstrukcję dachu od zewnątrz stanowiąc jednocześnie uszczelnienie pokrycia zasadniczego leżącego na łatach i kontr łatach (rys.1).  Mogą leżeć bezpośrednio na termoizolacji i deskach, ponieważ są tak wyprodukowane, że potrafią wypuścić z termoizolacji  duże ilości pary wodnej.

Jednak proces ten nie zachodzi stale lecz w zależności od warunków atmosferycznych. Przenikanie pary przez MWK zależy głownie od temperatur : termoizolacji i  powietrza wentylującego.  Jeżeli temperatura wierzchnich warstw termoizolacji stykających się z MWK jest odpowiednio wysoka,  to para wodna przenika przez MWK i jest zabierana przez przepływające pod pokryciem dachu powietrze atmosferyczne.

Ciepło ogrzewające wilgoć (wodę) i powodujące jej przemianę w parę może napłynąć z wnętrza dachu lub od strony pokrycia. Ciepło pochodzące z wnętrza dachu napływa w sezonie grzewczym, a to z zewnątrz w okresie gdy jest słoneczny dzień. Jak z tego wynika, najwięcej pary opuszcza dach przez MWK w okresach zimowych przy słonecznej pogodzie. W trakcie takich dni przez kilka godzin  istnieją doskonałe warunki do osuszenia dachu. Sprzyja temu jeszcze jeden czynnik : zimne powietrze ogrzewając się od pokrycia i termoizolacji nabiera dużej prędkości i jednocześnie zwiększa swoją pojemność  dla pary wodnej. Powietrze mieści tym więcej pary wodnej czym jest cieplejsze.

Dzięki tym dwóm czynnikom, w ciągu kilku godzin słonecznych, zimowych dni, dach najintensywniej wysycha, a nie jak by się wydawało  latem. W okresach ciepłych wiosną, latem i jesienią  dachy też wysychają, ale proces ten jest dużo mniej intensywny i zachodzi głównie wieczorem, gdy temperatura powietrza już trochę opadnie, a dach jest dobrze nagrzany.

Wynika z tego jeden ważny wniosek : czym większa jest paroprzepuszczalność MWK, tym lepiej wykorzystane są te krótkie okresy czasu (godziny), w których para wodna może przedostać się przez MWK. Gdy temperatury powietrza spadają  a dach jest chłodny – para wodna nie przechodzi przez MWK bo zamienia się w wilgoć – a MWK nie przepuszczają wody w żadnej postaci.

Przy dobrze wykonanej wentylacji nad MWK domy wysychają po okresie budowy w ciągu ok. 3 lat. Tyle czasu trzeba aby stale napływająca para wodna z powietrzem osuszającym (od wewnątrz)  wilgotne mury, po przejściu przez dach mogła wydostać się przez MWK.

Druga funkcja MWK polegająca na uszczelnianiu pokryć leżących na łatach polega na tym, że skropliny powstające pod pokryciami i drobne przecieki ściekają po niej do okapu, gdzie spływają poza dach. Najwięcej wody spływa po MWK w czasie zalegania śniegu z dwóch powodów : wtedy jest najwięcej skroplin i śnieg, który dostał się pod pokrycie topiąc się dostarcza wodę.