• OBALAMY MITY
• WAŻNE INFORMACJE
• Technika dachowa
• Membrany wstępnego krycia (MWK)
• Folie wstępnego krycia (FWK)
• Paroizolacje
• Wiatroizolacje
• Instrukcja Układania Membran - Film

Paro-izolacje stosuje się po to, aby para wodna przenoszona pod dach przez ciepłe powietrze z wnętrza budynku miała ograniczony dostęp do konstrukcji i termoizolacji dachu. Żeby dach nie gromadził wilgoci, musi być spełniony jeden podstawowy warunek: układ materiałów osłonowych w konstrukcji dachu powinien zapewnić zrównoważenie bilansu przepływu pary wodnej przez dach. Ilość pary wodnej wchodzącej w dach nie może być większa od ilości wychodzącej. Para wodna pochodzi z kilku źródeł: z atmosfery, z mokrych technologii budowlanych oraz od mieszkańców budynku. Najgroźniejsze ilości pary wodnej pochodzą z okresu budowy. Jeżeli dach (a najbardziej jego termoizolacja) w czasie budowy uległ zawilgoceniu, to pewna część tej wilgoci musi być uwzględniona we wspomnianym na wstępie bilansie.

Z konieczności zbilansowania się pary wodnej wchodzącej i wychodzącej wynika bardzo oczywista zasada: czym większy opór dla pary stawia warstwa zewnętrzna (pokrycie z warstwą wstępnego krycia) dachu, tym większy opór powinna stawiać paro-izolacja. O wielkości oporu warstw zewnętrznych w dachach wentylowanych i niewentylowanych decydują własności warstwy wstępnego krycia. Dlatego FWK (nisko paro-przepuszczalne folie wstępnego krycia) i papa na deskowaniu wymagają zastosowania paro-izolacji o większym oporze dla pary wodnej a MWK (wysoko paro-przepuszczalne membrany wstępnego krycia) o mniejszym. Aby, użyć odpowiedniej dla danej konstrukcji dachu odmiany produkuje się wiele rodzajów paro-izolacji: bariery parowe, opóźniacze pary lub regulatory pary.

Bariery parowe najczęściej stosuje się w dachach ciepłych (niewentylowanych) oraz w tych, które mają szczelinę wentylacyjną nad termoizolacją a pod poszyciem (np. deskami) lub pod FWK. Najbardziej uniwersalnymi i najczęściej stosowanymi materiałami w grupie paro-izolacji są opóźniacze pary, czyli folie polietylenowe o grubościach od 0,15 do 0,2 mm oraz wszystkie odmiany zbrojonych folii polietylenowych (lamianatów). O dyfuzyjności, czyli ilości pary, jaka przenika przez te wyroby, decyduje folia polietylenowa, a nie jej zbrojenie w postaci tkanin lub siatek.

Natomiast nowy typ paro-izolacji nazywany  regulatorem pary powinien być stosowany w dachu wyłącznie razem z wysoko paroprzepuszczalna membraną wstępnego krycia (MWK) zamontowaną po zewnętrznej stronie termoizolacji. Ułożenie membrany dachowej na termoizolacji a regulatora pary pod nią (np. VAPOUR REGULATOR), umożliwia rozwiązanie często występującego problemu: gromadzenia się wilgoci (nadmiaru pary wodnej) między płytami gipsowo kartonowymi a paro-izolacją. Taki nadmiar może wystąpić jeżeli wentylacja pomieszczeń na poddaszu jest nie wydolna na stałe lub okresowo. Jak uczy praktyka, takie wypadki mogą się łatwo zdarzyć i dlatego warto zamiast opóźniacza lub tym bardziej bariery parowej zamontować regulator, który jest materiałem o własnościach zapewniających większy przepływ pary wodnej w stronę termoizolacji niż opóźniacze pary.

Efektem gromadzenia się wilgoci pod płytami gipsowo-kartonowymi jest, na początku procesu, ich żółknięcie, a potem zagnieżdżenie się szkodliwych dla zdrowia pleśni. Dlatego jeżeli warstwa wstępnego krycia jest membraną o wysokiej paro-przepuszczalności warto zastosować regulator pary (np. VAPOUR REGULATOR) po to, aby nadmiary pary wodnej mogły, przechodząc przez termoizolację wydostać się na zewnątrz.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za regulatorem jest to, że w dachach stromych stosowanie barier parowych lub opóźniaczy nie eliminuje powstawania zawilgocenia konstrukcji i termoizolacji. Wynika to z wielości materiałów stosowanych w tego typu konstrukcjach, z których duża część charakteryzuje się własnościami umożliwiającymi kapilarne podciąganie wody. Każde połączenie tych materiałów z dachem zwiększa przenikanie pary wodnej. Przeprowadzone badania wilgotności drewna i termoizolacji potwierdzają, że stosowanie paro-izolacji o dużym oporze dyfuzyjnym jest nie celowe w konstrukcjach dachów stromych. Dlatego coraz częściej jako materiały ograniczające dostęp pary wodnej od strony poddasza stosuje się regulatory pary (np. VAPOUR REGULATOR).

Uzasadnia to również zjawisko odwrotnego przenikania pary, występujące najczęściej w sezonie grzewczym. W pomieszczeniach poddasza o kontrolowanej atmosferze (klimatyzowanych) działanie regulatora jest tym bardziej korzystne, ponieważ umożliwia on wysychanie termoizolacji i całej konstrukcji dzięki przepływowi pary do wnętrza (jest to odwrotny kierunek przenikania).

Dodatkowym mocnym argumentem przemawiającym za stosowaniem regulatora pary jest łatwość jego uszczelnienia na połączeniach z murami (lukarn, ścianek kolankowych lub kominów).

(link do  Zalety zastosowania VAPOUR REGULATOR)

Paro-izolacje spełniają wiele funkcji

Oprócz wymienionej już funkcji ograniczania (lub blokowania) dopływu pary wodnej do termoizolacji i konstrukcji dachu, paro-izolacje zapobiegają powstawaniu groźnego zjawiska przewiewu. Prawidłowe zamontowanie któregoś typu paro-izolacji zapobiega ucieczce ciepła przez przewiewanie (przez powstanie przewiewu powietrza w szparach). Nawet bardzo małą szparą w dachu może uciec bardzo dużo ciepła, ponieważ różnica temperatur w sezonie grzewczym powoduje duże różnice ciśnień i powstawanie gwałtownych przepływów powietrza. Oczywiście przewiew jest najgroźniejszy na dachu z papą na poszyciu drewnianym, gdzie szczelina wentylacyjna pod poszyciem stwarza możliwość łatwego przepływu powietrza przez nieszczelności w termoizolacji. W dachu z membraną doskonale osłaniającą termoizolację powstawanie przewiewów jest możliwe, tylko w kilku newralgicznych miejscach. Dotyczy to połączeń z murami i przejść różnych instalacji przez membranę i pokrycie dachu (rys.). Szpary w dachu umożliwiające powstawanie przewiewów są bardzo groźne nie tylko dlatego, że „wywiewane” jest ciepłe powietrze. W szparach tych, w czasie przepływu schładzającego się gwałtownie powietrza, w szybkim tempie skrapla się zawarta w nim para wodna, która zbierając się w małej przestrzeni powoduje powstanie zacieków lub zawilgocenia termoizolacji. A wilgotna termoizolacja traci swoje właściwości i obszar „zimna” dzięki temu nałożeniu się zjawisk może się znaczenie rozszerzyć. Znane są przypadki powstania oblodzenia wewnątrz dachu na skutek działania przewiewów najczęściej w nowo wybudowanych domach.

Dlatego bardzo ważne jest szczelne układanie paro-izolacji. Powodów do starannego uszczelnienia paro-izolacji jest więcej. Wynika to z aktywności pary wodnej, która jest gazem dobrze penetrującym wszelkie szpary i przypadkowe otwory. Nawet przez najmniejszą szczelinę para potrafi przedostać się do wnętrza termoizolacji i wypełnić ją w szerokim otoczeniu nieszczelności. Z tych dwóch powodów trzeba starannie zaklejać zakłady poszczególnych pasm paro-izolacji oraz stosować specjalne techniki łączenia jej z murami.

W ofercie MARMA Polskie Folie znajdują się bardzo dużo różnych produktów do stosowania jako opóźniacze, ale jest również regulator pary. W grupie opóźniaczy są wyroby z warstwą wzmacniającą: typu Lenko MSL 98, Lenko ML AL. Itp. a regulatorem jest VAPOUR REGULATOR. Takie wzmocnienie potrzebne jest w sytuacji gdy wełna mineralna (skalna lub szklana) leżą na tych paro-izolacjach, które stanowią dla nich materiał nośny a układ warstw w konstrukcji dachu przewiduje odstęp od płyty gipsowo-kartonowej. Rozwiązanie to jest na pewno lepsze od takiego, w którym wszystkie warstwy: płyta gipsowo-kartonowa, paro-izolacja i termoizolacja stykają się ze sobą. Wyraźnie wytyczona pustka powietrzna między płytą gipsowo-kartonową a paro-izolacją pozwala uzyskać korzystne wyrównanie stopnia nasycenia parą wodną pustek między tymi materiałami. Szczelina ta wymusza zastosowanie mocniejszych odmian paro-izolacji, które zapobiegają wybrzuszaniu się płyt gipsowo-kartonowych po dłuższym okresie eksploatacji. Wybrzuszanie to może się pojawić, ponieważ paro-izolację obciąża termoizolacja i siły wywołane wiatrem.