• OBALAMY MITY
• WAŻNE INFORMACJE
• Technika dachowa
• Membrany wstępnego krycia (MWK)
• Folie wstępnego krycia (FWK)
• Paroizolacje
• Wiatroizolacje
• Instrukcja Układania Membran - Film

Rodzaj warstwy wstępnej i sposób jej ułożenia decydują o izolacyjności, szczelności całego pokrycia. Zakres i sposób tak osiągniętej szczelności stopniuje się w zależności od kąta nachylenia połaci dachowej. W ramach teorii techniki dachowej od dawna funkcjonują już stopnie szczelności określone dla dachówek.

Dachówki

Wiadomo, że ze wzrostem kąta nachylenia wzrasta szczelność dachówek, ponieważ woda spływa po nich szybciej i sprawniej. Z tego powodu, czym bardziej pochyła jest połać tym mniejsze ilości wody penetrują połączenia między poszczególnymi dachówkami : czyli ich styki, zakłady (karpiówka) lub zamki.

W przypadku dachówek płaskich (karpiówka) czym niższe jest nachylenie tym zakłady między kolejnymi rzędami dachówek muszą być większe. Natomiast czym mniejsze nachylenie tym zakłady muszą być większe.

Każdy model dachówki ma wyznaczony eksperymentalnie najniższy kąt połaci na jakim może być ułożony. Taki kąt określany jest skrótem NZP oznaczającym najniższe zalecane pochylenie, które nie jest ostatecznym najmniejszym możliwym nachyleniem. Czyli gdy producent określa NZP to ten kąt wcale nie oznacza najniższego możliwego nachylenia na jakim może być ułożona dachówka lecz jest to standardowe pochylenie, które nie wymaga specjalnych uszczelnień zwiększających deszczo-szczelność warstwy leżącej pod dachówką.

Na współczesnym dachu o poddaszu mieszkalnym nikt nie odważy się ułożyć żadnego pokrycia bez warstwy uszczelniającej (wstępnej). Dla szczelności całego pokrycia ważne jest jak ta warstwa jest ułożona. Czym kąt nachylenia połaci jest mniejszy tym musi być ona szczelniejsza dla podwianych opadów.

W związku z tym szczelność tą stopniuje się w następujący sposób :

1)    uszczelnieniem podstawowym (bazowym) jest folia (FWK) lub membrana wstępnego krycia (MWK) rozpięta luźno na krokwiach a nad nią są zamocowane kontr łaty i łaty ;

2)    wyższy stopień to folia (FWK) lub membrana wstępnego krycia (MWK) ułożone na sztywnym podłożu , np. na wełnie lub poszyciu ;

3)    jeszcze szczelniejsza jest warstwa FWK lub MWK leżących na sztywnym podłożu z uszczelnionymi zakładami między poszczególnymi pasmami (np. MWK na wełnie) ;

4)    jeszcze wyższy stopień szczelności osiąga warstwa FWK lub MWK leżących na sztywnym podłożu z uszczelnionymi zakładami między poszczególnymi pasmami i uszczelnioną kontr łatą (klejem lub taśmą samoprzylepną) ;

5)    za jeszcze wyższy stopień szczelności uznaje się wykonanie warstwy wstępnej z materiałów bardziej odpornych na działania wody (folie EPDM, PCW, papy itp) leżących na sztywnym podłożu z uszczelnionymi zakładami między poszczególnymi pasmami i uszczelnioną klejem kontr łatą (ten wariant nazywany jest dachem spodnim deszczo-szczelnym);

6)    za najwyższy stopień szczelności uważa się warstwę wykonaną z folii EPDM lub papy (dwie warstwy) leżących na sztywnym podłożu z uszczelnionymi zakładami między poszczególnymi pasmami i uszczelnioną kontr łatą w ten sposób, że leży ona pod dodatkową warstwą folii lub wierzchnią warstwą papy (ten wariant nazywany jest dachem spodnim wodo-szczelnym);

Kąt, przy którym dachówka zaczyna przeciekać określa NZP dla tego typu dachówki. Z oczywistych powodów kąt ten jest zależny od szczelności połączeń między poszczególnymi dachówkami. Dla najprostszych modeli bez zamków jest on wysoki a dla dachówek z zamkami o złożonych kształtach niski.

Warto zauważyć, że NZP dla danej dachówki określone jest dla dachu o poddasz nie wykorzystywanym do celów mieszkalnych a jego konstrukcja nie musi spełniać żadnych dodatkowych wymagań. Przez dodatkowe wymagania dla dachu w tej teorii rozumie się następujące czynniki :

– nachylenie połaci dachu jest mniejsze od NZP zalecanego przez producenta pokrycia ;

– budynek znajduje się w strefie o trudnych warunkach klimatycznych czyli o podwyższonej sile wiatrów lub ilości opadów;

– poddasze wykorzystywane jest dla celów mieszkalnych;

– dach ma trudną konstrukcję powiększającą wymagania : długie krokwie, dodatkowe instalacje np. wymienniki lub kolektory cieplne, skomplikowany kształt np. wole oka lub dużą ilość połaci (lukarny);

- inwestor lub lokalne prawo narzucają specjalne wymagania dla budynku.

Wymagany stopnień szczelności uzależniony jest od liczby wymienionych wyżej wymagań. Przy trzech (z pięciu) dodatkowych wymaganiach należy stosować najwyższe stopnie szczelności warstwy wstępnej dla danego kąta nachylenia połaci.

W zaleceniach producentów dachówek każda dachówka ma opracowaną tabelę uwzględniającą wyżej przedstawioną metodę dobierania stopni szczelności do konkretnych dachów.

Blachodachówki

Bardzo podobnie do dachówek powinno być określone stopniowanie szczelności warstwy wstępnej pod innymi pokryciami, również pod blacho-dachówkami. Dobrym rozwiązaniem jest ustalenie, analogicznie do dachówek, najniższego zalecanego pokrycia (NZP) dla każdego modelu blach i potraktowanie go jako punktu odniesienia.

Określenie NZP dla blacho-dachówek powinno opierać się na założeniach, że najwięcej przecieków pod to pokrycie przedostaje się w okresie topnienia śniegów gdy woda pośniegowa pod zalegającym śniegiem podchodzi pod górę. Oczywiście ilość tej wody zależy od ilości połączeń arkuszy na połaci oraz od ilości ich nacięć (w koszach i narożach).

Wiadomo, że śnieg zsuwa się łatwo przy katach nachylenia większych niż 25⁰. Z tego powodu właśnie ten kąt powinien być podstawą do wyznaczania NZP dla blacho-dachówek. Poniżej tego kąta powinno się stosować zwiększoną szczelność warstwy wstępnej według tych samych zasad co dla dachówki.

Drugim podstawowym założeniem dla tych zasad jest stała konieczność uszczelniania blacho-dachówek na wszystkich nachyleniach ze względu na wzmożoną ilość skroplin pod wszystkimi blaszanym pokryciami. Tak więc podstawowym stopniem szczelności dla każdego modelu powinien być układ : pokrycie blaszane + warstwa wstępna z membrany MWK. Natomiast kąt najmniejszego zalecanego pochylenia (NZP) powinien być określony przez nachylenie profilu danego modelu blacho-dachówki.

Natomiast warunkiem podstawowym dla zwiększenia stopnia szczelności pokrycia z blach powinien być skomplikowany kształt dachu (kosze, naroża, przejścia instalacji itp.), ponieważ każde nacięcie pokryć blaszanych znacząco zwiększa ryzyko podciekania.

Najczęściej popełnianym błędem projektowym w dachach pochyłych jest stosowanie systemów materiałowych odpowiednich dla dużych nachyleń (powyżej 25°) na dachach nisko nachylonych (od 5° do 25°). Błąd ten wynika z bardzo prostego rozumowania nie uwzględniającego teorii budowy dachów pochyłych. Rozumowanie to wynika ze spostrzeżenia, że czym mniejszy jest kąt nachylenia dachu tym do jego budowy potrzebna jest mniejsza ilość (rys. 1) pokrycia. Czyli motywacją takiego działania jest chęć obniżenia kosztów wykonania dachu.