Porady

 

Od pewnego czasu pojawiają się nieprawdziwe informacje dotyczące oddziaływania pyłów na wysoko paro przepuszczalne membrany wstępnego krycia (MWK), wykonane z włóknin polipropylenowych (PP). Rzekomo, pyły powodują zatkanie porów przepuszczających parę wodną, znajdujących się w warstwie filmu funkcyjnego. Sugestie są takie, że z tego powodu  membrany zapychają się tymi pyłami i tracą paro-przepuszczalność. Z wiedzy teoretycznej oraz z praktyki wynika, że jest to niemożliwe (patrz: „Pył nie zmienia własności MWK”). 

 

Jednak postanowiliśmy to sprawdzić w naszym laboratorium, które wyposażone jest w urządzenia umożliwiające badanie paro-przepuszczalności membran (i nie tylko).

 

Badania polegały na : 

 

1) wykonaniu zdjęć mikroskopowych w dużym powiększeniu membrany Dachowa 3  (135 g/m2) i filmu paro-przepuszczalnego 30g/m2 z włókniną protekcyjną  20 g/m2 (patrz : „Zdjęcia mikroskopowe membran”);

2) zbadaniu paro-przepuszczalności zapylonej membrany o ciężarze powierzchniowym (gramaturze) 100 g/m2.

 

Wybraliśmy membranę cieńszą (100 g/m2) niż ta pokazywana na zdjęciach mikroskopowych, ponieważ chcieliśmy sprawdzić wpływ pyłu i ograniczyć liczbę pochłoniętych cząsteczek pyłu przez włókninę. Czym grubsza jest warstwa włókniny osłonowej (górnej) tym więcej pyłów może ona pochłonąć. Czyli w cieńszych bo lżejszych membranach pył opadający z góry powinien łatwiej dotrzeć do filmu z paro-przepuszczalnymi porami.   

 

 

           

Przygotowane do badań próbki

 

Do badania przygotowano zestaw 3 próbek membrany o gramaturze 100 g/m2. Zbadano ich paro-przepuszczalność, a następnie pokryto pyłem (ok. 0,1g pyłu na próbkę) z dachówek oraz zabezpieczono włókniną 20g (zdjęcia poniżej). Drobiny pyłu jakie powstają w trakcie cięcia dachówek mają  wymiary 0,1 – 50 µm. Następnie ponownie wykonano badanie paro-przepuszczalności tych próbek. Wyniki pokazują tabele.

 

           

 

 

Badania paro-przepuszczalności określono za pomocą współczynnika Sd (równoważnej dyfuzyjnie grubości powietrza). Średnia różnica między paro-przepuszczalnością (wyrażoną w Sd)  między membraną  nie  zapyloną a zapyloną wyniosła 0,001 m  czyli  3,7 %.  O tyle wzrosła wartość współczynnika Sd (czym większa jest wartość tego współczynnika tym mniejsza jest paro–przepuszczalność). Tylko o tyle zapylenie zmniejszyło paro przepuszczalność badanej membrany.

 

Jak widać różnica jest bardzo mała i stanowi  ją również opór warstwy włókniny osłaniającej pył od góry o gramaturze 20 g/m², którą trzeba było zastosować aby badanie mogło być przeprowadzone.

 

Analiza zdjęć (patrz: „Pył nie zmienia własności MWK”) oraz powyższe badania dowodzą, że

 

 

Sd - parametr określający paro-przepuszczalność materiału przez porównanie jego właściwości dyfuzyjnych do dyfuzyjności nieruchomego (!) powietrza o określanej grubości. Współczynnik  Sd charakteryzuje właściwości dyfuzyjne warstwy materiału budowlanego o określonej grubości w ten sposób, że porównuje je do grubości warstwy powietrza o tym samym oporze dyfuzyjnym. Stąd wymiarem tego współczynnika jest metr [m].

 

WVTR – współczynnik przepuszczania pary wodnej, jest miarą przechodzenia pary wodnej przez substancję. Jego wymiarem jest jednostka g/m²/24h. Jest parametrem pomocniczym przy określaniu Sd . Warunki, w których dokonywany jest pomiar, mają znaczny wpływ na wynik. Zarówno zmiany temperatury, jak i wilgotności w próbce muszą być mierzone, kontrolowane i porównywane z wynikiem. Wyniki WVTR bez określenia tych warunków są nieporównywalne ale jako parametr pomocniczy jest niezbędny.

 

autor 

Krzysztof Patoka

luty 2015